ตอน หลามปลาผาห่มพร้าว

 พระคุณเจ้าหลวงปู่ชอบ ฐานสโม

วัดป่าโคกมน บ้านโคกมน ตำบลผาน้อย อำเภอวังสะพุง จังหวัดเลย 

เขียนบันทึกโดย..ครูบากล้วย พระวีระศักดิ์ ธีรภัทโท ..

ตอน หลามปลาผาห่มพร้าว ..
ฟังทีแรกตอน หลวงพ่อบุญพิน กตปุญโญ ท่านว่าหลามปลาผู้บันทึกเข้าใจว่าเป็น ข้าวหลามปลา บอกหลวงพ่อบุญพินว่ามันแปลกดีนะเกิดมาผมก็พึ่งจะได้ยินมีข้าวหลามปลาด้วยในโลกนี้ ..
หลวงพ่อบุญพินว่ามันไม่ใช่ข้าวหลามปลาตามที่ท่านเข้าใจ หลามปลาที่ผมว่านี้คือเขาเอาปลาใส่ลงไปในกระบอกไม้ไผ่ เทน้ำใส่ เอามะขามเปียกยัดใส่เข้าไปเพื่อให้มันมีรสเปรี้ยว เอาพริกเกลือใส่ลงไปเพื่อปรุงรส นี่แหละเขาเรียกว่า “ หลามปลา ” ..
ตอนหลวงปู่ชอบท่านพาลูกศิษย์พักอยู่ที่ผาห่มพร้าวประเทศลาว หลวงพ่อบุญพินว่าอยู่ที่นี่มันไม่มีหม้อต้มแกงหลวงปู่หลุยท่านจึงบอกพ่อเกลี้ยง พ่อไข ไปตัดเอาไม้ไผ่ที่ขึ้นอยู่ตามภูผามาทำเป็นกระบอกต้มปลาถวายพระเณร ..
สูตรหลามปลานี้หลวงพ่อบุญพินว่าเป็นสูตรกรรมฐานของ หลวงปู่หลุย จันทสาโร พาลูกศิษย์ทำตอนอยู่ผาห่มพร้าวประเทศลาว ผู้บันทึกสนใจจึงขอให้ หลวงพ่อบุญพิน กตปุญโญ ท่านเล่าขยายความที่มาของเรื่องนี้ให้ฟัง ..
หลวงพ่อบุญพินว่าตอนพักอยู่ผาห่มพร้าว บ้านน้ำวัง แขวงเวียงจันทน์ ประเทศลาว เมื่อปี ๒๕๐๓ หลวงปู่ชอบท่านจะพาพระเณรไปบิณฑบาตที่บ้านน้ำวัง ที่บ้านน้ำวังนี้จะมีปลาเยอะมากชาวบ้านหาปลามาได้กินไม่หมดเขาก็จะเอามาทำเป็นปลาแดก หรือไม่ก็ตากแห้งเก็บไว้กินในวันต่อไป ..
นอกจากชาวบ้านน้ำวังจะใส่บาตรพระเณรด้วยปลาเป็นอาหารหลักแล้วเขายังฝากปลาแห้งให้โยมลูกศิษย์ติดตามเอามาทำเป็นอาหารถวายพระเณรในวันหลัง ปลาแห้งที่โยมบ้านน้ำวังเอาถวายมานั้นมีมากหลวงปู่หลุยท่านจึงบอกโยมเกลี้ยงโยมไขให้ไปตัดไม้ไผ่เอามาทำเป็นกระบอกหลามปลาถวายพระเณร
หลวงปู่หลุยท่านว่า “ นิมนต์อาจารย์ชอบอย่าพึ่งฉันข้าวเด้อ เดี่ยวผมสิให้โยมเขาเอาอาหารชั้นเลิศมาถวาย ”

หลวงปู่บุญพิน กตปุญโญ

วัดผาเทพนิมิต ต.นิคมน้ำอูน อ.นิคมน้ำอูน จ.สกลนคร

หลวงพ่อบุญพินว่าหลวงปู่ชอบท่านก็นั่งรอคอยถ้าอาหารชั้นเลิศหลวงปู่หลุยอยู่ที่ศาลาผาห่มพร้าว ..

หลวงปู่หลุยให้พ่อเกลี้ยง พ่อไข เอาปลาแห้งยัดใส่กระบอกกรอกน้ำลงไป ใส่เกลือใส่มะขามเปียกพริกแห้งเพื่อปรุงรสจากนั้นก็เอาไปเผาไฟให้สุก ..

หลวงพ่อบุญพินว่ากลิ่นหอมไม้ไผ่เผาไฟมันเข้ากันได้ดีกับเนื้อปลา วันนั้นอากาศก็หนาว ท่านเองก็หิว หลามปลาผาห่มพร้าวของท่านหลวงปู่หลุยก็ร้อน ทุกอย่างจังหันวันนั้นจึงเข้ากันได้ดี ..
พอว่าเรื่อง หลวงปู่หลุย จันทสาโร ท่านสอนโยมหลามปลาที่ผาห่มพร้าว บ้านน้ำวัง เมืองสานะคาม แขวงเวียงจันทน์ ประเทศลาว ก็นึกถึงเรื่องหลวงปู่ชอบเล่าให้ฟัง หลวงปู่หลุยท่านสอนตาผ้าขาวทำป่นแจ่ว แกงปลาขาวน้อยบ้านโคกแฝกถวายพระเณร ..

ราวปี ๒๕๐๘ หลวงปู่หลุย จันทสาโร ท่านพักปฏิบัติอยู่ที่ถ้ำแก้งยาว บ้านโคกแฝก ตำบลผาน้อย อำเภอวังสะพุง จังหวัดเลย หลวงปู่หลุยท่านไปบิณฑบาตที่บ้านโคกแฝกได้ข้าวเปล่ากับปิ้งปลาขาวน้อยมาตัวหนึ่ง ท่านบอกตาผ้าขาวกับเณรให้ไปเก็บผักหวานบ้านที่มันเกิดอยู่ตามคันคูข้างลำน้ำสวยเอามาแกงใส่ปิ้งปลาขาวน้อยตัวนี้เพื่อให้พระเณรได้ฉันกันหลายองค์ ..

หลวงปู่ชอบ “ อาจารย์หลุยเพิ่นให้ผ้าขาวเอาด้ายผูกปิ้งปลาจุ่มลงไปในหม้อแกงผักหวานบ้าน จุ่มไปพอปลามันใกล้สิเปื่อยเพิ่นกะบอกผ้าขาวเอาปลาขึ้น ปลาตัวนั้นเพิ่นกะให้ผ้าขาวเอาไปป่นใส่กับผัก "..

หลวงปู่ชอบ " จั๊กปลาอยู่ใส ( ไม่รู้ปลาอยู่ไหน ) ทั้งป่น ทั้งแกง หาชิ้นต่อนปลากะบ่เห็น มีแต่ผักหวานบ้านอืดอื๊ดลืดอยู่เต็มหม้อ ” ..
เราว่า กะเทินฮ้ายครูบาอาจารย์กะคือบ่เอิ้นว่า แกงผักหวานบ้านจุ่มปิ้งปลาขาวน้อยสา ..

หลวงปู่ชอบ “ อาจารย์หลุยเพิ่นให้เอิ้นแกงหม้อนั่นว่า แกงปลาใส่ผักหวานบ้าน “ องค์ท่านก็หัวเราะจนหน้าผาดตำลึง ..

หลวงปู่ชอบว่าสมัยเป็นพระหนุ่มด้วยกันหลวงปู่หลุยท่านบิณฑบาตได้ปิ้งปลาดุกนามาตัวหนึ่ง หลังเทปิ้งปลาดุกนาตัวนี้ออกจากบาตรแล้วหลวงปู่หลุยท่านก็เอา " ส้มผักกุ่ม " วางทับปิ้งปลาดุกนาตัวนี้เอาไว้ ..
หลวงปู่ชอบว่า เจตนาหลวงปู่หลุยท่านต้องการอยากจะลองเชาว์ปัญญาของหมู่คณะจึงเอา " ส้มผักกุ่ม " อันเป็นอาหารกรรมฐานเบือนหน้าทับปิ้งปลาดุกนาตัวนี้เอาไว้ ..

พอรับประเคนอาหาร หลวงปู่หลุยท่านก็พูดเป็นปริศนาขึ้นมาให้หมู่คณะที่นั่งฉันอาหารร่วมกันฟังว่า ..

“ เจ้าผู้ดีอุ่มซุ่มผักกุ่มยองเทิง ปาในนั่น ละกะปาในนั่น ” ..

หลวงปู่ชอบท่านก็รู้ความหมายนั้นที่หลวงปู่หลุยว่าทันที ..
ถาดส้มผักกุ่มที่มีปิ้งปลาดุกนาซุกอยู่ข้างล่างผ่านหน้าหมู่คณะพระองค์ไหนมา แต่ละองค์ก็ปัดไปๆ เพราะส้มผักกุ่มนี้เป็นอาหารกรรมฐานเบือนหน้า ผู้ธาตุอ่อนแพ้มันถ้าฉันไปก็มักจะถ่ายท้องอย่างเป็นวรรคเป็นเวร ..

พอถาดส้มผักกุ่มปลาในนั่นมาถึงหน้า หลวงปู่ชอบท่านก็พลิกส้มผักกุ่มยองเทิงนั้นออกเอาปิ้งปลาดุกนาขึ้นมาวางข้างบนแทน ท่านดึงเอาหัวปิ้งปลาดุกนาเอาไว้ฉัน ส่วนที่เหลือท่านก็ปัดไหลต่อไปให้กับหมู่คณะพระเณรองค์อื่น ..
หลวงปู่หลุยท่านนั่งฉันข้าวต่อจากหลวงปู่ชอบท่านก็พูดขึ้นว่า ..

“ บาดใดแท้เจ้าผู้ดีอุ่มซุ่มแม่นครูบาหนูบ่อเพิ่นมานั่งม่อๆต่อกันอยู่นี่ตั๊ว “..


( หนูบ่อ แก้วสุวรรณ์ คือชื่อแรกเกิดของ หลวงปู่ชอบ ฐานสโม ) ..

หลวงปู่ชอบว่านับแต่ท่านบวชสามพรรษาเป็นต้นมา หลวงปู่หลุยมักจะพูดหยอกท่านว่า “ เจ้าผู้ดีอุ่มซุ่ม “ และหลวงปู่หลุยท่านมักจะพูดคำนี้หยอกหลวงปู่ชอบในเวลาที่ทั้งสององค์ท่านเจอหน้ากัน ..
“ เจ้าผู้ดีอุ่มซุ่ม “ ส่วนตัวเราผู้บันทึกนั้นชอบในคำพูดนี้ของ องค์ท่านหลวงปู่หลุย จันทสาโร ที่เอ่ยยกย่อง องค์ท่านหลวงปู่ชอบ ฐานสโม ..
ความหมายของคำๆนี้ก็คือ “ ท่านผู้มีธรรมอันชุ่มเย็น “ ..
ความชุ่มเย็นในเมตตาธรรมของพ่อแม่ครูอาจารย์ชอบนี้ อย่าว่าแต่พวกเทพเจ้าเหล่าเทวดาพญานาคผู้มีกายทิพย์ละเอียดสัมผัสได้ด้วยจิตตน เราผู้เป็นศิษย์มนุษย์คนหนึ่งก็สามารถสัมผัสได้ถึงเมตตาธรรม " ท่านผู้ดีอุ่มซุ่ม " ด้วยใจของตนเองอยู่ทุกวัน เช่นกัน ..